به نقل از «خبرآنلاین»

پوتین: جهان با مهمترین دهه از زمان پایان جنگ جهانی دوم مواجه است

تاریخ انتشار: ۶ آبان ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۲۸۲۱۸۲

به گزارش خبرگزاری تاس، ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه در سخنرانی نشست "باشگاه گفتگوی بین‌المللی والدای" گفت: دوران تسلط غرب بر جهان در حال سپری شدن است و جهان خطرناک‌ترین و غیر قابل پیش‌بینی‌ترین و در عین حال مهمترین دهه از زمان پایان جنگ جهانی دوم تاکنون را در پیش دارد.

پوتین در سخنرانی خود تاکید کرد که روسیه با نخبگان غربی مخالف نبوده و آرزوی هژمونی در جهان چندقطبی جدید را ندارد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

پوتین در این سخنرانی به جهانی‌سازی بر مبنای "نو استعمارگری» غربی پرداخته و خواستار "ساخت سمفونی تمدن بشری" شد.

پوتین در اظهاراتش که در پاسخ به سوالات شرکت‌کنندگان در این اجلاس مطرح شد به طیفی جامع از مسائل پرداخته از جمله اینکه گفت، هیچ فایده‌ای در جابجا کردن پایتخت روسیه یا ملی سازی شرکت‌ها نمی بیند و همچنین اظهاراتی همراه با طعنه و شوخی مورد جنگ هسته ای و یخ زدن آلمانی ها از سرما مطرح کرد.

در اینجا نکات کلیدی سخنرانی رئیس جمهور روسیه و پاسخ های وی به سوالات آمده است.

سیاست‌های غرب

رئیس جمهور روسیه در توضیح درباره رویکردها و سیاستهای غربی ها تاکید کرد:‌ "غرب مدعی همه منابع بشری است و فرض کرده به اصطلاح نظم مبتنی بر قوانین که پیشنهاد می‌کند به آن اجازه می‌دهد اصلا بدون هیچ قانونی زندگی کند. غرب قادر نیست به تنهایی بر بشریت حکومت کند، اما با استیصال در تلاش است تا این کار را انجام دهد، و بیشتر کشورهای جهان دیگر نمی خواهند آن را تحمل کنند."

او خاطرنشان کرد:‌ "غرب در بازی خود از حداکثر قدرتش برای سلطه بر جهان استفاده کرد، اما این بازی بدون شک خطرناک، خونین و کثیف است، حاکمیت کشورها و مردمان، هویت و منحصر به فرد بودن آنها را انکار می کند و منافع کشورهای دیگر را نادیده می گیرد."

پوتین گفت،‌ غرب باید به خاطر داشته باشد که "کسی که باد می کارد، طوفان را درو خواهد کرد. غرب و دیگر مراکز جهان چندقطبی باید گفتگوی به طور برابر را درباره آینده آغاز کنند و هر چه زودتر این اتفاق بیفتد، بهتر است.

بحران لیبرالیسم

رئیس جمهور روسیه در این زمینه گفت:‌ "لیبرالیسم مدرن وقتی نقطه نظرات جایگزین را مایه تضعیف می‌داند و هر گونه انتقاد را به عنوان دسیسه‌های کرملین تلقی می‌کند دیگر یک مفهوم پوچ و غیرقابل تشخیص شده است. چیزی که آنها حاصل کرده‌اند هذیان‌گویی است"

او اضافه کرد:‌ "مدل نئولیبرالی ساخت جهان به سبک آمریکا نه صرفاً از بحران سیستماتیک، بلکه از بحران اعتقادی رنج می‌برد. آنها به سادگی چیزی برای ارائه به جهان جز سلطه خود ندارند. اعتقاد غرب به خطاناپذیر بودنش امری خطرناک است، زیرا پس از میل به خطاناپذیرترین بودن یک گام دیگر به جایی می‌رسد که به سادگی، کسانی را که دوست ندارد، از بین می‌برد و یا به قول خودشان آنها را کنسل (طرد) می‌کند. اما تاریخ همه چیز را تصریح خواهد کرد و کسانی را طرد خواهد کرد که به نوعی خود را مستحق نظم بخشیدن به فرهنگ جهانی به میل خود می دانستند.

پوتین خاطرنشان کرد:‌ تمدن جهانی مبتنی بر جوامع سنتی با ارزش‌های سنتی است که بر خلاف ارزشهای نئولیبرال برای هر کشوری منحصر به فرد است. غرب می‌تواند ده ها جنسیت و رژه همجنس گراها را برای خودش داشته باشد، اما نباید به دنبال تحمیل آن بر دیگران باشد.

روسیه و غرب

پوتین در ارتباط با این موضوع اظهار داشت: روسیه خود را دشمن غرب ندانسته و نمی‌داند و سابقا پیشنهاد همزیستی در ضمن توافق را داده بود، اما با مخالفت مواجه شد.

او خاطر نشان کرد: "حداقل دو غرب متفاوت" وجود دارد - غرب سنتی، با فرهنگ بسیار غنی، و غرب تهاجمی و نو استعماری که اینگونه دیکته می‌کند که با روسیه هرگز نمی‌توان آشتی کرد.

رئیس جمهور روسیه بیان کرد:‌ غرب نتوانست "روسیه را از نقشه ژئوپلیتیکی محو کند" و هرگز نیز نخواهد توانست چنین کاری کند، همانطور که هیچ کس نمی‌تواند به روسیه دیکته کند، چه جامعه‌ای را و بر اساس کدام اصول بسازد.

پوتین اضافه کرد: روسیه نخبگان غربی را به چالش نمی‌کشد. روسیه به سادگی از حق خود برای موجودیت و توسعه آزاد دفاع می کند. ما در این میان برنامه برای تبدیل شدن به یک کشور هژمونی دیگر نداریم. مسکو همچنین قصد ندارد ارزش‌های خود را تحمیل کند، بر خلاف غرب، ما به دنبال ورود به حیاط خلوت دیگران نیستیم.

اهمیت دوران امروز

رئیس جمهور روسیه تاکید کرد: "جهان به آستانه‌ای تاریخی رسیده است و با احتمالاً خطرناک‌ترین، غیرقابل پیش بینی ترین و در عین حال مهم ترین دهه پس از پایان جنگ جهانی دوم روبروست. اهمیت امروز در این است که همه کشورها اکنون فرصت دارند تا مسیر توسعه اصیل خود را انتخاب کنند.

وی بیان داشت: نظم نوین جهانی باید مبتنی بر قانون و عدالت باشد، آزاد و عادلانه باشد. تجارت جهانی باید به نفع اکثریت باشد، نه به نفع شرکت های منفرد. توسعه فناوری باید به جای افزایش نابرابری، آن را کاهش دهد.

رئیس جمهور روسیه ادامه داد: جهان همچنین به پلتفرم‌های مالی بین‌المللی جدید و مستقل نیاز دارد تا به عنوان ذخایر بین المللی جایگزین پلتفرم‌هایی شود که توسط غرب بی‌اعتبار شده‌اند. اول، (غرب) ارزش آنها را از طریق تورم در منطقه یورو و دلار کاهش داد، و سپس طلا و ذخایر ارزی خارجی ما را به جیب زد. چندقطبی بودن یک فرصت واقعی و عملاً تنها فرصت برای اروپا جهت احیای توانایی سیاسی و اقتصادی خود که امروزه "به طور جدی محدود" شده محسوب می‌شود.

تهدید هسته‌ای

رئیس جمهور روسیه در خصوص این مساله بیان کرد:‌ "تا زمانی که تسلیحات هسته‌ای وجود داشته باشد، تهدید استفاده از آن نیز وجود خواهد داشت. موقعیت هایی که روسیه ممکن است در آنها از سلاح های هسته ای خود استفاده کند، همه در دکترین هسته ای آن نوشته شده است. مسکو هرگز اولین کسی نبود که در مورد استفاده از تسلیحات هسته ای صحبت کرد، بلکه صرفا پاسخ‌هایی با اشاره را خطاب به اظهارات رهبران غربی مطرح ساخت. روسیه معتقد است که غرب به عمد از آن باج خواهی می کند: برای مثال، هیچ کس در غرب به ادعاهای لیز تراس، نخست وزیر سابق انگلیس مثل "دختری که کمی عقلش را از دست داده" واکنش نشان نداد."

رئیس جمهور روسیه اضافه کرد: برای روسیه هیچ منطق نظامی یا سیاسی برای این که با حمله هسته ای به اوکراین ضربه بزند وجود ندارد، و تنها هدف هیاهوی امروز پیرامون تهدیدات هسته‌ای فشار بر متحدان و کشورهای دوست مسکو و کشورهای بی‌طرف است. روسیه از برنامه های آژانس بین المللی انرژی اتمی برای ارسال یک هیات مامور به بررسی گزارش های مربوط به ساخت "بمب کثیف" توسط اوکراین استقبال می کند و این بازرسی باید در اسرع وقت و به گسترده ترین شکل ممکن انجام شود زیرا کی‌یف هر کاری را انجام می دهد تا رد پاهای خود را پاک کند.

عملیات در اوکراین

پوتین ادامه داد، "اگر روسیه عملیات نظامی ویژه در اوکراین را آغاز نمی‌کرد، وضعیت به طور فزاینده بدتر می‌شد و تلفات آتی برای مسکو بیشتر می شد".

در همین حال، پوتین با ادعاها درباره اینکه روسیه دشمن را در اوکراین دست کم گرفت مخالفت کرد.

او ادامه داد که هدف اصلی این عملیات کمک به مردم دونباس است. روسیه نمی توانست تنها به سادگی به اینکه استقلال این جمهوری ها را به رسمیت بشناسد اکتفا کند آنها به تنهایی نمی توانستند دوام بیاورند، این یک واقعیت آشکار است.

رئیس جمهور روسیه تاکید کرد:‌ وقایع اوکراین را می توان تا حدی به عنوان یک جنگ داخلی تعبیر کرد، زیرا روس ها و اوکراینی ها مردمی واحد هستند که در کشورهای جداگانه از هم جدا افتاده اند. روسیه به عنوان کسی که اوکراین مدرن را ایجاد کرد، می تواند تنها ضامن واقعی و جدی دولت، حاکمیت و تمامیت ارضی اوکراین باشد. مسکو همچنان برای مذاکره با کی‌یف آماده است، اما کی‌یف تصمیم گرفت این مذاکرات را ادامه ندهد. واشنگتن باید به کی‌یف این سیگنال را بفرستد که مشکلات باید به صورت مسالمت آمیز حل و فصل شوند.

وضعیت روسیه

رئیس جمهور روسیه خاطرنشان کرد:‌ وقایع اوکراین نشان داد که روسیه کشور بزرگی است و جوری که اصلا کسی تصورش را نمی‌کرد در بحبوحه تحریم‌های غرب بسیار قوی‌تر خود را نشان داد. روسیه نقطه اوج مشکلات ناشی از تحریم ها را هم اکنون پشت سر گذاشته است و عملکرد هیچ مقامی در یک سال گذشته ناامید کننده نبوده است. عملیات نظامی ویژه در اوکراین خساراتی به مسکو و در درجه اول خسارات انسانی وارد می‌کند اما دستاوردهای عظیم آن نیز وجود دارد، آنچه در حال رخ دادن است، بدون شک در نهایت به نفع روسیه و آینده آن خواهد بود. روسیه در خصوص لزوم مبارزه با تهدیدات خارجی اجماع تقریباً کاملی دارد. افراد کاملاً طرفدار دیدگاه‌های غرب بخش کوچکی از جامعه اش را تشکیل می دهند.

روابط با هند و چین

پوتین در این زمینه نیز تصریح کرد:‌ روسیه با چین به عنوان یک دوست نزدیک خود رفتار می کند و رهبران آنها نیز روابط مشابهی دارند. با این حال، در ماه فوریه، پوتین به شی جینپینگ، رهبر چین در مورد عملیات نظامی آتی در اوکراین هشدار نداد.

وی درباره روابط روسیه و هند گفت: روسیه و هند هرگز مسائل دشوار نداشته اند: ما همیشه فقط از یکدیگر حمایت کرده ایم. زمانی که دهلی نو خواستار افزایش محموله های کود صادراتی شد، آنها بیش از ده برابر شدند.

پوتین همچنین خطاب به مردم اروپا گفت: "برای افزایش حقوق خود بجنگید. … باور نکنید که روسیه دشمن یا حتی رقیب شماست. روسیه دوست شماست."

311311

کد خبر 1688617

منبع: خبرآنلاین

کلیدواژه: ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه بین المللی هسته ای

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.khabaronline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرآنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۲۸۲۱۸۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

واقعاً روس ها درباره جنگ پوتین چه فکر می کنند؟/ سقوط مخاطبان تلویزیون دولتی در روسیه/ روس ها بیشتر چه کلماتی را در گوگل جست و جو می کنند؟

در 23 ژوئن 2023، یوگنی پریگوژین، رهبر واگنر، شورشی علیه ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه به راه انداخت.

به گزارش جماران، فارن پالیسی در این باره می نویسد: تصمیم پریگوژین منجر به برخی از خارق‌العاده‌ترین صحنه‌ها در تاریخ اخیر روسیه شد. هنگامی که نیروهای گروه واگنر کنترل مرکز استان روستوف را به دست گرفتند، جمعیت شهر علناً شورشیان را در آغوش گرفتند و برای آنها غذا و نوشیدنی آوردند و آنها را در مقابل دوربین های تلویزیونی زنده تشویق کردند. زمانی که پریگوژین شخصاً ظاهر شد، اندکی قبل از اینکه سرانجام شورش خود را رها کرد، همه از او استقبال کردند. اینجا چه خبر بود؟ آیا مردم روستوف صرفاً وضعیت پریگوژین را به عنوان گویای حقایق ناخوشایند در مورد حمله به اوکراین تحسین می کردند؟ آیا آنها فقط ناامیدی خود را از بی کفایتی آشکار سران ارتش عادی ابراز می کردند؟ آیا آنها فکر می کردند که واگنر پیروز می شود و در حال انتخاب طرف خود در این مخاصمه بودند؟ آیا آنها از فرصت برای ابراز نارضایتی گسترده تر استفاده می کردند؟ یا همه موارد فوق - یا هیچ کدام؟

شورش پریگوژین تصویر واضحی از مشکلاتی را ارائه می دهد که هر کسی که سعی می کند بفهمد مردم روسیه واقعاً چه فکری می کنند، با آن مواجه است. اما این سوالی است که نیاز به پاسخ فوری دارد. مقابله با رژیم پوتین و جنگ آن علیه اوکراین بسیار سخت تر خواهد بود مگر اینکه سیاست گذاران و استراتژیست ها بتوانند به درک درستی از افکار عمومی روسیه برسند.

پوتین در سخنرانی شب سال نو خود در پایان سال 2023 این دیدگاه را بیان کرد که می‌خواهد روس‌ها  و تا حدی سایرین بپذیرند: مردم روسیه و رهبر آنها یک «جامعه متحد» را تشکیل می‌دهند. در این روایت، بین دیدگاه پوتین برای کشور و آنچه روس‌های معمولی می‌خواهند، فاصله‌ای وجود ندارد و این شامل جنگ در اوکراین می‌شود، که او آن را به عنوان یک مبارزه قهرمانانه (علیه به اصطلاح نئونازی‌ها) به تصویر می‌کشد که به طور گسترده توسط شهروندان حمایت می‌شود.

البته واقعیت نسبتاً پیچیده تر است. این ظاهر اجماع یکپارچه توسط یک دولت پلیسی فراگیر اجرا می شود. یک دستگاه امنیتی عظیم همه چیزهایی را که روس‌ها می‌گویند و انجام می‌دهند زیر نظر دارد. برخی از برجسته‌ترین منتقدان پوتین، مانند ولادیمیر کارا مورزا و ایلیا یاشین، به اتهام انتشار «اطلاعات نادرست» درباره ارتش روسیه و جنگ، در حال گذراندن محکومیت‌های چشمگیر زندان هستند. الکسی ناوالنی، مخالف پیشرو، یکی دیگر از فعالان معروف ضد جنگ، اخیراً در شرایط نامشخصی در زندان درگذشت. اندکی پس از آن، دستیار او  که در تبعید در لیتوانی زندگی می کرد، مورد حمله وحشیانه یک مهاجم با چکش قرار گرفت.

روس های معمولی به خوبی از خطرات ناشی از گفتن حرف نادرست آگاه هستند. سالمندان هنوز خاطرات روشنی از زندگی در زمان رهبران سابق جوزف استالین و لئونید برژنف دارند، خاطراتی که به طرق مختلف به نسل‌های کنونی رسیده است.

لیوبوف سوبول، فعال اپوزیسیون تبعیدی معتقد نیست که روس‌ها مایلند آنچه را که فکر می‌کنند به مسئولان برگزار کننده نظرسنجی‌ ها بگویند: او به فارن پالیسی گفت: «بیشتر اوقات با پاسخ‌هایی که طرفداران دولت را منحرف می‌کند، نتایج غیرقابل اعتمادی دریافت می‌کنید. کسانی که از رژیم پوتین حمایت می کنند صادقانه و آشکار پاسخ خواهند داد، در حالی که افراد مخالف از ترس انتقام، مشکلات در محل کار و سایر مشکلات از گفتن حقیقت و بیان احساسات واقعی خود می ترسند.»

نظرسنجی قابل اعتماد به حداقل میزان اعتماد نیاز دارد و اعتماد عموماً در همه جوامع بسته، نه تنها روسیه، کم است. دقت هر نظرسنجی افکار عمومی منوط به در دسترس بودن پاسخ دهندگانی است که هیچ ترسی از پیامدهای منفی ندارند و می توانند پرسشگران خود را نسبتاً قابل اعتماد بدانند. هیچ یک از این شرایط در روسیه وجود ندارد.

برگزارکنندگان نظرسنجی‌ در همه جا نگران چیزی هستند که آن را سوگیری مطلوبیت اجتماعی می‌نامند ؛ فشار شدید برای گفتن آنچه می‌دانید از شما انتظار می‌رود، اما در حکومت‌های استبدادی، این مشکل بسیار حادتری است. تعداد کمی از روس‌ها ممکن است نظرات واقعی خود را با کسی که نمی‌شناسند و  از طریق تلفن با آنها تماس گرفته در میان بگذارند  و حتی تعداد کمتری نیز احتمالاً نظرات مخالف خود را بیان می‌کند.

اینکه غرب و اوکراین چگونه پیام‌های خود را به جمعیت روسیه می‌فرستند، تا حد زیادی به این بستگی دارد که آنها چقدر خوب روس‌ها و طرز فکر آنها را می شناسند.

پی بردن به احساسات عمومی برای خود پوتین که ارتش کوچکی از نظرسنجی های خود را برای ارزیابی روحیه ملی دارد به همان اندازه مهم است. اما آیا واقعاً می تواند به آنها اطمینان داشته باشد تا آنچه را که نمی خواهد بشنود هم به او بگویند؟ او ممکن است هرگز نتواند خود را از روایت‌های تبلیغاتی خود که به طرز شگفت‌انگیزی با رفتار طرفداران پریگوژین در روستوف در تضاد است، رهایی بخشد.

این مشکل با کسانی که در حال انجام نظرسنجی هستند تشدید می شود. دو مورد از برجسته‌ترین سازمان‌های نظرسنجی در کشور، مرکز تحقیقات افکار عمومی روسیه (VCIOM) و بنیاد افکار عمومی (FOM)، تحت کنترل دولت هستند. سومین مورد، مرکز که توسط گروهی از کارشناسان که در سال 2003 از VCIOM جدا شدند تشکیل شد و  اغلب به عنوان مستقل توصیف می شود،  بارها مورد حمله کرملین قرار گرفته که آن را به عنوان عامل خارجی محکوم کرده است.

دو سال پیش، وب‌سایت مستقل Proekt تحقیقی را منتشر کرد که ادعا می‌کرد  کرملین مستقیما در کار VCIOM دخالت دارد. روزنامه‌نگاران ادعا کردند که VCIOM با تغییر عبارت سؤالات نظرسنجی به روش‌هایی که پاسخ‌های «مناسب» را به پاسخ‌دهندگان القا می کند آنها را تحت فشار قرار می دهند.

همچنین گفته می‌شود که مقامات دولتی برگزارکنندگان نظرسنجی ها را متقاعد کرده‌اند که از نشان دادن روندهای بلندمدت در میزان اعتماد و محبوبیت پوتین در وب‌سایت شرکت خود  خودداری کنند؛ از جمله پایین‌ترین میزانی که در سال 2018 شروع شد، زمانی که موقعیت او به دلیل اصلاحات عمیقاً نامطلوب بازنشستگی تضعیف شد. اعتماد روس ها به رئیس جمهور خود در مارس 2020 به کمترین میزان در 14 سال گذشته یعنی 28.3 درصد کاهش یافت، اگرچه متعاقباً پس از تهاجم گسترده به اوکراین به شدت افزایش یافت.

بر اساس آخرین نظرسنجی لوادا که در ماه مارس منتشر شد، داده‌های لوادا و سایر نظرسنجی‌های مستقل، مانند روسی فیلد و گروه کرونیکل نشان می‌دهد که حمایت عمومی از جنگ همچنان قوی است ؛ 77 درصد. با این حال، لوادا همچنین تاکید کرد که بیشتر پاسخ دهندگان (52 درصد) طرفدار مذاکرات صلح هستند تا ادامه خصومت ها (40 درصد)، که با خواسته های کرملین همخوانی ندارد. 66 درصد از افراد مورد بررسی موافق بودند که روسیه بهای بسیار بالایی را برای تهاجم پرداخت می کند.

ولادیمیر میلوف، فعال اپوزیسیون می نویسد که این یافته ها تصویر حمایت ظاهراً محکم از جنگ را که اغلب در رسانه ها نقل می شود، پیچیده می کند. او استدلال می‌کند که تعداد کل حامیان ذکر شده در نظرسنجی‌ها باید تفاوت‌های مهم بین کسانی که «بی‌قید و شرط» از جنگ حمایت می‌کنند (گروهی که او ۳۵ تا ۴۰ درصد می‌داند) و آن‌هایی که «بیشتر از آن حمایت می‌کنند تا با آن مخالفت»، به تصویر کشیده شود.

او خاطرنشان می‌کند که نظرسنجی‌ها همواره مخالفت شدیدی را با موج دوم بسیج نظامی برای اعزام به خط مقدم نشان داده‌، احتمالاً به همین دلیل است که پوتین تاکنون از صدور دستور آن خودداری کرده است.

میلوف همچنین می گوید که مخاطبان تلویزیون دولتی  روشی که از دیرباز مورد پسند پوتین برای تثبیت پیامش در اذهان مردم بود  در حال کاهش شدید است، که نشانه‌ای از کاهش اعتماد به رسانه‌های رسمی است. او توجه را به تفاوت‌های جمعیتی فاحش در میان پاسخ‌دهندگان جلب می‌کند: حمایت از جنگ در میان افراد مسن و روستایی غالب است، در حالی که در میان جمعیت شهری جوان‌تر در ضعیف‌ترین حالت خود قرار دارد.

اکثریت قریب به اتفاق مردم اساساً بی تفاوت هستند و به نظرسنجی ها و مقامات هر آنچه می خواهند بشنوند را خواهند گفت. برخی از کارشناسان آن را با اصطلاح زیبا "بی تفاوتی آموخته شده" توصیف می کنند.

کارشناسان در حال آزمایش راه‌های جدیدی برای مقابله با مشکل بی اعتمادی به نظرسنجی ها هستند. یکی از این راه ها استفاده از قدرت جمع‌آوری داده‌های اینترنت است.  دو دانشمند علوم سیاسی بریتانیایی، در حال بررسی پرسش‌های جستجوی روس‌ها در گوگل و یاندکس، یک موتور جستجوی داخلی هستند.

این داده‌ها، در میان چیزهای دیگر، نشان می‌دهد که روس‌ها از لحاظ مالی بسیار کمتر از آنچه اغلب ادعا می‌شود احساس امنیت می‌کنند: پرسش‌ها درباره «ورشکستگی»، «تأمین مالی مجدد وام مسکن» و «اهدای کلیه» از آغاز تهاجم افزایش یافته است. جستجوها درباره افسردگی، اضطراب و خودکشی نیز به شدت افزایش یافته است. محققان همچنین افزایش پرسش‌های مربوط به استبداد (از جمله کار مورخ هانا آرنت در مورد توتالیتاریسم و اورول 1984) را دنبال کردند.

برای مدت طولانی، معامله ضمنی میان مردم و کرملین این بوده که پوتین رفاه و ثبات را به ارمغان می آورد و روس ها با سکوت سیاسی به آن پاسخ می دهند. اکنون این معامله با جنگ، با سربازی اجباری، عدم اطمینان اقتصادی شکسته شده است. این روزها حضور رژیم در زندگی شما بسیار زیاد شده است. اکنون در جامعه روسیه افرادی سیاسی شده‌اند که قبلاً به سیاست علاقه نداشتند.

در نهایت یک چیز مسلم است: وقتی کسی به شما می‌گوید که روس‌ها در دیدگاه‌های خود متحد و یکدست هستند، حرف آنها را نپذیرید. فهمیدن اینکه واقعاً در درون آن سرها چه می گذرد آسان نخواهد بود.